Vandaag vieren we het eenjarig bestaan van de revolutie! Als er iemand is die nog steeds twijfelt aan de opstand, die vraagt of Old Majors droom waarin alle dieren gelijk zijn, geen naïeve utopie is, die de kracht van de hoef en de hoorn in solidariteit nog steeds in twijfel trekt, die heeft dit jaar zijn antwoord gekregen. Een antwoord dat werd gegeven door Boxer, die met de kracht van een leger de grond omploegde. Door de kippen, die met een onnavolgbare precisie in de groeven zaaiden. De koeien, die onvermoeibaar de oogst binnenhaalden. En de schapen, die het ‘vier benen goed, twee benen slecht’ als een refrein onder de opstand zetten. Het is een antwoord dat degene die al zolang was geleerd om enkel een moertje in de machine te zijn, tot vlees gemaakt op het bord, ertoe bracht, om samen op te staan en onszelf weer als volwaardige wezens met hopen en dromen te zien.

Ik heb goed nieuws, slecht nieuws en dan weer goed nieuws, kameraden. We waren natuurlijk allemaal bang dat Mr. Jones, die ons strijders voor gelijkwaardigheid nu terroristen noemt, terug zou komen. Hij is niet teruggekomen.

Maar niet lang geleden, werd ik hier op het erf begroet door twee mensen. Twee mensen op ons erf, kameraden! En ze hadden een bloedhond bij zich met tanden als messen. Ze stelden zich voor als Mr. Mac Donalds en Uncle Sam van het 'Monetaire Fonds Der Mensen’. Ze feliciteerden me nota bene met de revolutie en ze zeiden dat het hen niet uitmaakt wie hier de leiding heeft, maar dat er een hypotheek op deze boerderij staat, waarvan de betaling al een jaar achterloopt en dat de rente hoe dan ook gevorderd ging worden. De bloedhond, met de tanden als messen, gromde.

Ze zeiden dat er een hulpfonds kon worden opgericht, een eenmalige donatie in de vorm van een lening, om ons in tijden van armoede bij te staan. Voorwaarde was wel dat zij het recht en het alleenrecht kregen om in onze vijver te mogen vissen.

Kameraden, zien jullie het voor je? Mensen die ons erf betreden en onze kameraden in het water opvissen, verstikken en vermoorden. Ik herhaal: Onze kameraden in het water vermoorden!

Het goede nieuws is:
Ik heb ze weggestuurd, kameraden!
De tijd van de mensen is voorbij!
We moeten ze tot hun laatste stuiptrekking weerstaan!
Vier benen goed, twee benen slecht!
Ik heb ze weggestuurd kameraden!
We dwingen ze op hun knieën!
Alle menselijk waarde is op ons bloed gebouwd!

Maar terwijl de dieren hartstochtelijk meezongen met Snowball was er één opvallende afwezige. Een varken stond in de schaduw van het erf te onderhandelen met Mr. Mac Donalds en Uncle Sam. En hij keek nieuwsgierig naar de zwangere buik van de bloedhond met de tanden als messen. De naam van dit varken: Napoleon.