"Jaren vergleden. De seizoenen kwamen en gingen, de korte
dierenlevens haastten voorbij. Er brak een tijd aan dat vrijwel niemand zich
nog de periode van vóór de opstand herinnerde. Veel dieren waren
geboren voor wie de revolutie slechts een vage traditie was.
De boerderij was nu welvarender en beter georganiseerd dan ooit tevoren.
De vijver was een winstgevend bedrijf met internationale allure geworden.
Er waren zelfs nieuwe, moderne, potdichte stallen gebouwd gericht op het
uitbroeden van eieren, om, zoals Squealer zei, de hennen te ontlasten.
Soms zagen de dieren vrachtwagens naar binnen en buiten rijden, maar er
was daar nog nooit een kuiken geboren die op de Animal Farm kwam
wonen. Niemand stelde de vraag waar ze bleven. Veel dieren waren bezig
om een nieuwe vijver, die van een naburige boerderij was opgekocht,
gereed te maken voor de visvangst van Mr. Mac Donalds en Uncle Sam.

Toch zou je kunnen zeggen dat het leven iets verbeterd was. Ze werden nu goed voor dat werk betaald. Sommige kippen werd het toegestaan om wat van hun eigen, biologische, eieren te verkopen, koeien hun melk. Zelfs Benjamin, de ezel van ‘het leven gaat zoals het gaat en dat betekent slecht’, had zijn plek gevonden als sidekick aan een talkshowtafel en was daarmee een soort controversieel cultfiguur geworden. Natuurlijk viel hun rijkdom in het niet bij de weelde waar de varkens en de bloedhonden in leefden. En de kippen hadden een unheimisch gevoel bij de nieuwe stallen. Bovendien kwamen er steeds vaker dieren vanuit de vijver naar de Animal Farm gevlucht.

Het begon met krabben, die weliswaar geen vier benen hadden, maar wel echt benen hadden, zelfs méér benen hadden. En de verhalen die ze vertelden over stikkende vissen aan de waterkant waren soms zo hartverscheurend, dat veel dieren het maar moeilijk konden geloven dat vissen echt geen kameraden waren. Sommigen pleitten er zelfs voor om een kleine vijver op de Animal Farm te graven om ook wat gevluchte vissen op te kunnen vangen. Al vond Moses, de raaf, dan wel dat daar een bord bij moest staan waarop stond ‘dat er werd gewerkt aan hun terugkeer’. Het lied dat Old Major hen geleerd had, was verboden en vergeten. In plaats daarvan werd er elk jaar op de verjaardag van Napoleon een nieuw lied gezongen, dat weliswaar met minder vreugde werd aangeheven, maar de dieren er op een bepaalde toch trots op maakten om deel te zijn van de enige vrije en gelijke boerderij op aarde."