Niemand praat nog over Molly
Maar de havens zingen een lied
Van een meisje alleen aan de kade
Ze droeg linten in zon-gouden haren
En tegen de visser die vroeg wie ze was
Zei: Ik ben Molly en dat ze honger had
En toen hij haar zijn mossels gaf
Vroeg of hij oesters had

En ze smeekte hem haar mee te nemen
Naar een wereld heel ver van hier
Dat ze alles van haar afnamen
Dat ze haar linten niet meer mocht dragen
Haar naam in geverfd goud om haar nek
Fluisterde ze als een gebed

Molly, Molly, Molly

Niemand praat nog over Molly
Maar de meeuwen schreeuwen op zee
Van een meisje door golven gedragen
Dat huilend het water bleef vragen
Kan je ook vlak zijn misschien
Zodat ik mezelf beter kan zien

Molly, Molly, Molly

Niemand praat nog over Molly
Maar in een wereld heel ver van hier
Wordt gefluisterd dat de nieuwe meid
Een oude bankier heeft verleid
Haar naam om haar nek
Met goud ingelegd lapis lazuli

Molly, Molly, Molly